Rzeka Wątok (Województwo Dolnośląskie)
Wątok to niewielki strumień, przepływający przez południową część Gminy Borów (są w Polsce też inne rzeki o tej samej nazwie). Ma on około 6 kilometrów długości, po czym uchodzi do Małej Ślęzy. Wątok jest dosyć trudny do obserwacji, gdyż jego koryto na niemal całej długości zarośnięte jest gęstymi (nierzadko kolczatymi) krzewami i drzewami. Ponadto Wątok płynie z dala od zabudowań, granicząc z prywatnymi polami uprawnymi. Dlatego bardzo trudno zrobić jego wodzie i korytu zdjęcie z poziomu gruntu.
Jak to zwykle bywa z nizinnymi rzekami- Wątok jest podatny na duże opady atmosferyczne i roztopy, kiedy poziom i przepływ wody znacznie wzrasta. W okresach suchych wody w Wątoku jest mało, ale nigdy nie dochodzi do sytuacji, gdy całkiem wysycha.
Koryto Wątoku jest częściowo naturalne, a częściowo uregulowane przez Niemców w czasach przedwojennych (co jest normą na Dolnym Śląsku). Niestety nie istnieje żadna dokumentacja o tym, jakie prace konkretnie wykonano oraz jak Wątok wyglądał wcześniej.
Źródła Wątoku znajdują się na wschód od Suchowic (niedaleko przebiega niebieski szlak, prowadzący przez Ślężę do Sobótki), pierwszy etap znajduje się w niewielkim lesie (fot.1). Później rzeka kieruje się na wschód, w stronę Głownina (fot.2 i 3), gdzie około 500 metrów na północ od wsi uchodzi do niego niewielki ciek, oznaczany na mapach jako „Dopływ z Głownina”.
Następnie Wątok płynie na południe od Mańczyc (fot.4, 5) i tamtejszych stawów (fot.6, odbierając z nich nadmiar wody w mokrych okresach), a później przepływa pod mostkiem (fot.7) na głównej drodze z Borowa do Zielenic i Strzelina. Jest to zresztą jedyna utwardzona droga, którą przecina Wątok na całej swej długości. Na wysokości Mańczyc do Wątoku wpada kilka niewielkich rowów z wodą. Mańczyce to ostatnie miejsce, gdzie można podejść do Wątoku „legalnie”, nie wchodząc na prywatną działkę.
Wątok dalej płynie na wschód (fot.8), opływając od północy wioskę Stogi, aby za wsią skierować się bardziej na północ. Tereny między Stogami, Piotrkowem Borowskim i Opatowicami zwane są przez okolicznych mieszkańców „Mandżuria” (fot.9) z powodu swej znacznej wilgotności, a sezonowo nawet bagnistości. Wzdłuż Wątoku istnieje tam system rowów i „kanałów”, najprawdopodobniej Niemcy bardzo intensywnie 'majstrowali’ przy geologii hydrograficznej tego miejsca.
Ujście Wątoku do Małej Ślęzy (fot.10 i zdjęcie u góry) jest około 350 metrów na południe od zabudowań wsi Opatowice, jednakże od strony Opatowic nie ma tam dostępu lądowego (brak mostu, gęste zarośla). Sama Mała Ślęza około 3 kilometry dalej uchodzi do 'dużej’ Ślęzy, która we Wrocławiu uchodzi do Odry.
Wątok – fotografie:
