Jaworze-Błatnia-Klimczok
(Szlak Żółty)

Błatnia

Szlak żółty z Jaworza na Błatnią i dalej na Klimczok jest ciekawą i spokojną opcją wycieczki górskiej. Rozpoczyna się on przy parku w centrum Jaworza, ale najwygodniej zacząć wyprawę z parkingu (fot.1) na południu ulicy Turystycznej. Jest on bezpłatny i prawie zawsze (poza około-południowymi godzinami w szczytowe weekendy) są na nim wolne miejsca. Przy parkingu jest wiata turystyczna z grillem (fot.2) oraz toaleta typu toi-toi. Tyłem płynie Potok Szeroki, uchodzący później do Jasienicy. Kawałek przed parkingiem (obok hotelu Jawor) jest przystanek autobusowy 'Jaworze Górne’.

Szlak żółty na całej swojej długości jest szeroki, można go nawet przejechać samochodem (oczywiście trzeba mieć pozwolenie i napęd na 4 koła). Nachylenia na początkowym odcinku (do Błatniej) są raczej podobne (kilkanaście procent), a za Błatnią jest większe urozmaicenie- kilka miejsc płaskich, a nawet zejść w dół. Od parkingu do szczytu Klimczoka jest dystans około 8,5 kilometra, w tym 4km do Błatniej. Czas wejścia na Klimczok w górę to około 200 minut, a zejścia w dół- 130 minut. Gdzieniegdzie na szlaku brakuje oznakowania, więc nie zaszkodzi zaopatrzyć się w jakąś aplikację GPS z mapami. Poniżej dokładny opis szlaku żółtego oraz fotogaleria w kolejności chronologicznej.

Już kawałek za parkingiem rozpoczyna się treściwe podejście (fot.3), które będzie jednostajnie trwało około 2,5 kilometra. Po drodze miniemy pomnik z tablicą, upamiętniającą Heinricha Richtera (fot.4), komendanta straży pożarnej w Bielsku-Białej w czasie schyłku zaboru austriackiego. Idąc dalej- uzyskamy pierwsze prześwity widokowe w stronę północną (fot.5). Na drzewach przy szlaku rozwieszone są niewielkie kapliczki katolickie (fot.6) oraz tablice przyrodnicze. Spotkamy też dwa szlaki harcerskie ze stanicy w Jaworzu-Nałężu, które tworzą ścieżkę dydaktyczną.

Szlak żółty będzie wiódł zachodnim i południowym zboczem góry Przykrej, gdzie na Siodle pod Przykrą (fot.7) spotka szlak niebieski z Wapienicy na Błatnią– od teraz aż do schroniska PTTK na Błatniej oba szlaki (nasz żółty oraz niebieski) będą połączone w jeden. Dystans do schroniska to 850 metrów, po drodze jest krótkie, ale wymagające podejście. Po drodze miniemy kolejnych kilka tablic oraz Dom Drwala (fot.8). Przed schroniskiem drzewostan się rozrzedza, a trasa jest odkryta i słoneczna (fot. 9 i 10). Przy schronisku są stoły i ławy, a kawałek na zachód (w stronę Wielkiej Cisowej) rozlega się podłużna polana (fot.13) z drugim schroniskiem o nazwie Ranczo Błatnia. Od zachodu na Błatnią docierają kolejne szlaki- czerwony z Jaworza-Nałęża, niebieski ze Skoczowa oraz zielono-brązowy z Brennej. Schronisko na Błatniej (fot.11) to duży węzeł szlakowy (fot.12).

Nasz szlak żółty przed samym schroniskiem skręca ostro w lewo w stronę Klimczoka. Po krótkim podejściu (fot.15) dojdziemy do drugiej wielkiej i podłużnej polany (fot.14), na której znajduje się szczyt Błatniej. Jest tam betonowa platforma z drewnianym „tronem” (fot.16). Widoki z tejże platformy są wyśmienite, niemal na wszystkie strony (fot. 17 i 18)- widać Skrzyczne, Czantorię, Równicę, Szyndzielnię, Stołów i wiele innych grzbietów, a także Brenną oraz częściowo Jaworze i Bielsko-Białą.

Dalsza część szlaku żółtego (między Błatnią, a Klimczokiem) będzie mniej wymagająca. Ścieżka nadal jest bardzo szeroka, niestety nawierzchnia na tym etapie podatna jest na tworzenie kałuż (zwłaszcza w czasie wiosennych roztopów oraz po obfitych opadach deszczu). Do przejścia jest jeszcze dystans 4,5 kilometra oraz około 200 metrów przewyższenia, rozłożone na 3 podejścia, które są przedzielone etapami płaskimi, a nawet lekkimi zejściami w dół. Po przejściu polany szczytowej (fot.19) wejdziemy w gęstszy, młody iglasty las (fot.20), gdzie czeka nas największe na tym etapie podejście pod Stołów (1035 m.n.p.m.)

Za Stołowem szlak schodzi nieco w dół, aż do odbicia szlaku niebieskiego (religijnego) w stronę Chaty Wuja Toma. Za tym skrzyżowaniem szlak żółty funduje nam podejście pod Trzy Kopce (fot.21). Tam napotkamy na ruiny schroniska (fot.22) oraz (w końcu) uzyskamy widok na położony niecały kilometr dalej Klimczok.

Ostateczne podejście pod Klimczok rozpoczyna się po odbiciu na północ krótkiego szlaku czarnego (fot.24). Nie jest ono wymagające (fot.25), ale szlak przed samym szczytem jest dosyć zaniedbany- bagnisty i źle oznakowany, zdarzają się powalone drzewa. Na Klimczok wychodzimy od strony zachodniej. Na szczycie znajdziemy tablice szlakowe (fot.26), drewniany „tron” (podobny do tego na Błatniej), wieżę nadawczą oraz wystawę kamieni z łańcuchów górskich całego świata (fot.27).

Ze szczytu widać Siodło pod Klimczokiem (fot.28), gdzie krzyżuje się wiele szlaków (do Bielska, Szczyrku, Bystrej, Mesznej i Buczkowic)- wszystkie opisane są na naszej stronie (linki pod galerią). Za Siodłem jest schronisko PTTK, położone już administracyjnie na Magurze. Nasz szlak żółty kieruje się dalej na północ– w stronę Szyndzielni, kończąc swój bieg w Bielsku-Białej, przy Cygańskim Lesie.

Szlak żółty- fotografie w kolejności chronologicznej:

Szlaki piesze na Klimczok:

Szlaki piesze w paśmie Klimczoka, które bezpośrednio nie docierają na Klimczok:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top